شادمانه ترین ترانه ام را برایت می خوانم با همین سوزن و نخ نگاه و بر تابلو، بالش یا پیراهنی زیبا. تا تو نیز بتوانی رویای زیبای خیال مرا دریابی. تا تو نیز بتوانی در باغ بهاری خیال من، رویش شکوفه هایی را ببینی که بر گستره زمان به بار می نشینند و میوه هایی شیرین در تاریخ سرزمین من به یادگار می گذارند. تا تو نیز دریابی که من با همین سوزن و نخ، نه فقط در بهار که در تمام ثانیه های ماندگار زندگی ام و در میان هر ساقه و برگ و گل؛ رویشی دوباره خواهم داشت. رویشی دوباره که از یک نسل به نسلی دیگر و از یک دست به دستی دیگر، منتقل خواهد شد.

تصویری از چند رز کوچک ایرانی می بینید که ساده هستند و صمیمی. ترانه های زیبایی هستند که در میان انگشتان خانم منیره جعفری و در حلقه های یک کارگاه بر روی پیراهنی ساده، با صمیمیتی دلپذیر و البته ماندگار؛ جان یافته اند.  براستی بسیار زیباست. اینطور نیست؟!!!!

برای دیدن تصاویر بیشتری از این سوزندوزی زیبا می توانید بر روی کلمه نشانی کلیک نمایید