سرو بلندی از دیار سوزندوزی بر سینه پارچه ای سپید، می کشم. تار و پود پارچه را با سوزن و نخ و قیچی می شکافم و آنگاه با بندهایی بلند و کوتاه به هم می آمیزم. گویی هر زخمه سوزن بر پارچه، جوانه ای در دل سرو سپید من می شود. با رنگ سفید می دوزم تا هر جوانه انعکاسی از مهربانی و شوق شود در نگاه مشتاق دوست و پیوندی باشد از این اشتیاق که ثانیه های امروزمان را به صبح سپید فردا خواهد سپرد.
تصویر زیر نمونه بسیار زیبایی از برودری یک بته جقه می باشد که بر پارچه ای سپید، دوخته شده و نمادی از پاکی، سپیدی، سادگی و در عین حال صمیمیت و زیبایی می باشد. در صورت تمایل برای دیدن تصاویر بیشتر می توانید بر روی کلمه نشانی کلیک نمایید.
